Για κάποιους, η εποχή των Χριστουγέννων συνεπάγεται χαρά, οικογενειακή θαλπωρή, φίλους, δώρα, πολύ φαγητό, ξεκούραση και όμορφες παιδικές αναμνήσεις.
Για άλλους πάλι, είναι η εποχή που μπορεί να ενισχύσει το συναίσθημα της μοναξιάς, να φέρει περισσότερη απομόνωση, αυτολύπηση, άγχος και επιπλέον πόνο. Είναι η εποχή που μπορεί να βρεθούμε με μέλη της οικογένειάς μας που δεν συνδεόμαστε πραγματικά, να βρεθούμε μόνοι ή χωρίς κάποιο αγαπημένο πρόσωπο κοντά, σε μια εποχή που η χαρά επιβάλλεται από παντού! Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι μπορούμε να έχουμε και αυτά τα συναισθήματα. Εάν αυτά τα Χριστούγεννα μας βρίσκουν να αγωνιζόμαστε για να αντεπεξέλθουμε, τότε ας έχουμε στο μυαλό μας τα παρακάτω, με την ελπίδα να μετακινηθούν κάπως οι προσδοκίες που υπάρχουν για τις γιορτινές αυτές μέρες. Αρχικά το να αισθάνεται κάποιος μοναξιά αυτή την εποχή, είναι αρκετά κοινό. Δεν αφορά μόνο αυτούς που δεν έχουν φίλους ή οικογένεια καθώς αυτή η εποχή επιτείνει το κομμάτι της μοναξιάς που έχουμε οι περισσότεροι μέσα μας. Ας ρωτήσουμε κάποιον γνωστό μας πώς θα περάσει αυτά τα Χριστούγεννα και ας αφήσουμε μέσα μας το περιθώριο να αλλάξουν τα σχέδιά μας και να τον συμπεριλάβουμε σε αυτά ή να μας συμπεριλάβει στα δικά του. Παράλληλα με το συναίσθημα της μοναξιάς, μπορεί να συνυπάρχει και η αίσθηση της εγκατάλειψης, όταν οι περισσότεροι γύρω μας περνούν το χρόνο τους με οικογένεια και φίλους και νοιώθουμε ότι εμείς μένουμε πίσω και ότι δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για εμάς. Αυτό από την άλλη μεριά θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία να εξετάσουμε αυτό το συναίσθημα και να δοκιμάσουμε να το συνδέσουμε και με άλλες περιόδους στη ζωή μας που αισθανόμασταν παρόμοια. Ίσως τότε δώσουμε σε αυτό το συναίσθημα άλλη προοπτική, διαχωρίζοντάς το από τα Χριστούγεννα και βλέποντάς το σαν μια ευκαιρία προσωπικής εξέλιξης. Εάν αυτές οι μέρες είναι ιδιαίτερα δύσκολες για τον οποιοδήποτε λόγο όπως πένθος, απώλεια εργασίας, χωρισμό ή οτιδήποτε άλλο, καλό είναι να ενημερώσουμε με σαφήνεια τα πρόσωπα που έχουμε γύρω μας για το πώς θα θέλαμε να μας φροντίσουν αυτές τις μέρες. Τι είναι αυτό που θα μας έκανε να αισθανθούμε πιο άνετα ή τι δεν θα θέλαμε από αυτούς. Ας μην υποθέτουμε ότι γνωρίζουν ή ότι θα έπρεπε να γνωρίζουν… Τέλος, ενώ κάποιοι μπορεί να τρέμουν στην ιδέα της μοναξιάς, άλλοι τρέμουν στην ιδέα των οικογενειακών τραπεζιών! Τα Χριστούγεννα μπορούν να αποτελέσουν την κεντρική σκηνή για να ξαναπαιχτούν όλα τα γνωστά οικογενειακά δράματα και να δοθούν οι ίδιες μάχες που γνωρίζουμε καλά. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι οι οικογένειες είναι συστήματα μέσα στα οποία το κάθε μέλος έχει μια συγκεκριμένη λειτουργία. Έτσι όλοι μας, το κάθε μέλος ξεχωριστά, συμβάλλει στην οικογενειακή δυναμική είτε αυτή είναι λειτουργική, είτε όχι. Έχουμε δε, πάντα την τάση να γυρνάμε στη γνωστή δυναμική και στους γνώριμούς μας ρόλους. Θα ήταν χρήσιμο να κάνουμε ένα βήμα πίσω προτού αντιδράσουμε όπως συνήθως, ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε αυτούς τους ρόλους. Αφενός για να εξετάσουμε εάν αυτοί είναι ρόλοι και αντιδράσεις που μας ακολουθούν και εκτός οικογένειας και αφετέρου για να έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και διαφορετικές αντιδράσεις. Είναι εξαιρετικά απίθανο οι οικογενειακές συγκρούσεις να βρουν λύση στα οικογενειακά τραπέζια και δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει επαναλαμβανόμενες δύσκολες καταστάσεις. Έτσι κάποιες φορές, είναι δείγμα αυτοφροντίδας το να περιορίσουμε την συμμετοχή μας σε αυτά ή και να αποκοπούμε εντελώς. Η περίοδος των Χριστουγέννων όσο δύσκολη και να είναι, μπορεί να γίνει μια ευκαιρία ώστε να επανεξετάσουμε τι είναι λειτουργικό και τι όχι, ώστε στα επόμενα χρόνια τα πράγματα να είναι πιο κοντά σε αυτό που θα θέλαμε. Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία μπορεί να στηρίξει αυτή τη πορεία ενδοσκόπησης και αλλαγής. Χριστίνα Φραγκιαδάκη Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια
0 Comments
U = U
Undetectable = Untransmittable Μη ανιχνεύσιμο = Μη μεταδόσιμο Πρόκειται για την επιστημονική τεκμηρίωση που διακηρύσσει ότι οι άνθρωποι που ζουν με HIV οι οποίοι λαμβάνουν αντιρετροϊκή θεραπεία, επιτυγχάνουν μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο και έτσι δε μπορούν πρακτικά να μεταδώσουν τον ιό σε άλλους ανθρώπους, ακόμη και μέσω σεξουαλικής επαφής χωρίς προφυλάξεις. "Πλέον είναι επιβεβαιωμένο βάσει τεκμηρίων ότι το ρίσκο μετάδοσης του ιού HIV από ένα άτομο που ζει με τον ιό, λαμβάνει αντιρετροϊκή θεραπεία (ART) και έχει επιτύχει μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο στο αίμα του για τουλάχιστον 6 μήνες είναι μηδαμινό. Ενώ ο HIV δε μεταδίδεται πάντοτε ακόμη και με ανιχνεύσιμα επίπεδα του ιού, όταν ο οροθετικός σύντροφος έχει μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο, προστατεύει τόσο την υγεία του, όσο και την υγεία του συντρόφου του, εμποδίζοντας τη μετάδοση του ιού. Ωστόσο, η πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν με HIV, των επαγγελματιών υγείας και των ευάλωτων ομάδων δε γνωρίζουν ότι η επιτυχημένη αντιρετροϊκή θεραπεία προλαμβάνει τη μετάδοση του HIV. Ένα μεγάλο μέρος των μηνυμάτων σχετικά με τη μετάδοση του ιού βασίζεται σε παρωχημένη έρευνα και επηρεάζεται από πρακτορεία ή χρηματοδοτικούς περιορισμούς και πολιτικές που διαιωνίζουν το στίγμα και τις διακρίσεις που σχετίζονται με τον HIV. Η κάτωθι διακήρυξη συναίνεσης, η οποία αφορά στο ρίσκο μετάδοσης του HIV από τα οροθετικά άτομα που έχουν μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο, επικυρώνεται από τους κύριους ερευνητές των κορυφαίων μελετών που εξέτασαν το συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι σημαντικό οι άνθρωποι που ζουν με HIV, οι σύντροφοί τους και οι επαγγελματίες υγείας να έχουν ακριβείς πληροφορίες σχετικά με το ρίσκο σεξουαλικής μετάδοσης του HIV από άτομα που λαμβάνουν επιτυχώς αντιρετροϊκή θεραπεία. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί άνθρωποι που ζουν με HIV ενδέχεται να μην είναι σε θέση να επιτύχουν μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο, εξαιτίας της περιορισμένης πρόσβασης στη θεραπεία (ανεπαρκή συστήματα υγείας, φτώχεια, ρατσισμός, στίγμα, διακρίσεις, ποινικοποίηση του HIV), λόγω ανάπτυξης αντοχής ή της τοξικότητας των φαρμάκων. Επίσης, ορισμένοι μπορεί να επιλέξουν να μη μπουν σε θεραπεία ή να μη νιώθουν έτοιμοι να την ξεκινήσουν. Η κατανόηση του μηνύματος ότι η επιτυχής αντιρετροϊκή θεραπεία προλαμβάνει τη μετάδοση του ιού, μπορεί να συμβάλει στη μείωση του στίγματος που σχετίζεται με τον HIV και να ενθαρρύνει τα οροθετικά άτομα να ξεκινήσουν και να τηρήσουν μία επιτυχημένη θεραπευτική αγωγή....." συνέχεια στο https://uu.positivevoice.gr/125-2 Πηγή: Θετική Φωνή Η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει ότι η βία κατά των γυναικών είναι πρόβλημα της παγκόσμιας δημόσιας υγείας αλλά και σοβαρό θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου (1995), ορίζει ότι κακοποίηση είναι κάθε έμφυλη πράξη βίας, όπως η σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη λόγω φύλου, που μπορεί να οδηγήσει ή να απειλήσει ότι θα οδηγήσει τη γυναίκα σε εξαναγκασμό, στέρηση της ελευθερίας, σεξουαλική, ψυχική, οικονομική, ή σωματική βλάβη ή πόνο (García-Moreno & World Health Organization 2005). Οι μορφές που μπορεί να πάρει η βία μπορεί να παρουσιαστούν ταυτόχρονα ή σταδιακά και να προσδιορίζουν συγκεκριμένα στάδια της σχέσης. Η σωματική βία αφορά πράξη που συμβαίνει από ένα πρόσωπο σε κάποιο άλλο, με πρόθεση πρόκλησης σωματικού πόνου ή τραυματισμού. Η σεξουαλική κακοποίηση αφορά τον εξαναγκασμό του θύματος σε σεξουαλική πράξη μέσω απειλής ή σωματικής βίας. Είναι σύνηθες να πλαισιώνεται και από άλλες μορφές βίας όπως λεκτική, σωματική και ψυχολογική και οι πιο συχνές μορφές που παίρνει, είναι η σεξουαλική κακοποίηση, η σεξουαλική παρενόχληση και ο βιασμός. Η ψυχολογική βία είναι έμμεση και σκοπεύει στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό του θύματος, με όπλο τις απειλές και τον έλεγχο. Η λεκτική βία από την άλλη, έχει σαν στόχο τον ψυχικό πόνο και τον εξευτελισμό του θύματος. Μπορεί να περιλαμβάνει απειλές για τη ζωή του και συχνά είναι πιο αποτελεσματική και από την σωματική βία στο πλαίσιο της συμμόρφωσης του θύματος. Τέλος, η οικονομική βία αφορά στη χρήση εκβιασμού αλλά και αποστέρησης των οικονομικών πόρων της οικογένειας και της ίδιας, από προσωπικές ή άλλες ανάγκες του θύματος (Breiding, 2014 ; Breiding, Basile, Smith, Black & Mahendra, 2015 ; Straus, 2017). Εάν όλα ή κάποια από αυτά σας είναι γνώριμα, κάντε τη πρώτη κίνηση και μιλήστε κάπου: 15900 1440 100 http://womensos.gr/15900-24ori-tilefoniki-grammi/ https://www.domviolence.org.cy/1440-2/ http://www.astynomia.gr/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=2030&Itemid=421&lang= Βιβλιογραφία: García-Moreno, C., & World Health Organization. (2005). WHO multi-country study on women's health and domestic violence against women: initial results on prevalence, health outcomes and women's responses. Breiding, M. J. (2014). Prevalence and characteristics of sexual violence, stalking, and intimate partner violence victimization—National Intimate Partner and Sexual Violence Survey, United States, 2011. Morbidity and mortality weekly report. Surveillance summaries (Washington, DC: 2002), 63(8), 1. Breiding, M., Basile, K. C., Smith, S. G., Black, M. C., & Mahendra, R. R. (2015). Intimate partner violence surveillance: uniform definitions and recommended data elements. Version 2.0. Straus, M. A. (2017). Measuring intrafamily conflict and violence: The conflict tactics (CT) scales. In Physical violence in American families (pp. 29-48). Routledge. Χριστίνα Φραγκιαδάκη Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια Όταν αρνούμαστε να κοιτάξουμε κατάματα την ιστορία μας και να δούμε πως αυτή έχει επηρεάσει τη ζωή μας, τότε αυτή η ιστορία μας ορίζει με έναν τρόπο δυσλειτουργικό, που συχνά το ονομάζουμε κακή τύχη ή ανεπάρκεια (δική μας ή και των άλλων).
Όταν καταφέρουμε όμως να έχουμε επίγνωση και συναισθηματική σύνδεση με αυτή την ιστορία, τότε μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή της και να τη χρωματίσουμε με τα δικά μας χρώματα. |
Χριστίνα ΦραγκιαδάκηΨυχολόγος Archives
December 2021
Categories |